Na een weekend doorgebracht te hebben op Global Landscapes Forums vierde Investment Case Conferentie in Luxemburg, vatte Daan Groot enkele van zijn overwegingen samen:
- Sinds het bijwonen van de eerste editie van deze conferentie (Londen, 2015), is het duidelijk dat er in de tussentijd veel is gebeurd. De afgelopen jaren is een groot aantal nieuwe fondsen ontstaan, terwijl bestaande fondsen hun portefeuille hebben uitgebreid. Tegelijkertijd blijft de belangrijkste kwestie het ontwikkelen van projecten . Zoals directeur-generaal van het World Agroforestry Center Tony Simons opmerkte, zijn de meeste projecten in hun ontwikkelingsfase onder- of overgefinancierd. Veel projecten hebben helemaal geen financiering of moeten een goed voorstel zien te schrijven voor minder dan $50,000, terwijl sommige projecten een miljoen krijgen om alleen maar het projectvoorstel te ontwikkelen. Dat laatste lijkt geweldig, maar het beperkt het opschalingspotentieel. Ik wil hier aan toevoegen dat er een enorme hoeveelheid subsidie-gestuurde projecten is die nu ‘verspild’ worden, omdat ze niet door de lens van landschapsfinanciering worden bekeken. We zullen niet in een korte tijd van 100% donor-gestuurde projecten overstappen naar 100% financierbare projecten. We moeten naar bestaande projecten kijken om te zien hoe we ze kunnen gebruiken als een proof-of-concept, ze kunnen schalen, bundelen en spin-off creëren om incrementele stappen te maken, zelfs als dit slechts 10-20-30-40-50 procent financierbaarheid betekent. Kortom, we moeten de bestaande ontwikkelingsgelden veel beter benutten.
- Hoewel er veel is gebeurd, is het nog lang niet genoeg. Nog een interessant perspectief van Tony Simons. We hebben 800 miljard dollar nodig om 350 miljoen hectare aangetast land te herstellen. Dit is geen gering bedrag. Maar als we rekening houden met het feit dat we wereldwijd jaarlijks 5,2 biljoen uitgeven aan subsidies op fossiele brandstoffen (plus het bedrag om de geleden schade op te ruimen) en meer dan 700 miljard aan landbouwsubsidies die het land effectief aantasten, dan klinkt zo’n eenmalige investering nog niet zo slecht. Waarom spreken we van waardeketens als ze geen waarde toevoegen, maar waarde extraheren. Zoals de Luxemburgse minister van Milieu Carole Dieschbourg het verwoordde: hoe kan iets als een investering tellen als het de planeet vernietigt.
- CIFOR directeur-generaal Robert Nasi bewaarde het beste voor het laatst, en schetste hoe onze huidige situatie te duiden zijn via het idee van de zeven zonden: zoals onze Hoogmoed om te denken dat we boven de natuur staan, terwijl we onszelf moeten redden in plaats van de natuur; onze Hebzucht om meer te nemen dan de planeet kan verdragen; ons Uitstelgedragd: we kunnen niet langer het blik naar de volgende generatie schoppen; en tot slot onze Lafheid: we zijn bereid het risico te nemen om onze beschaving te vernietigen, maar niet bereid het risico te nemen om te investeren in een duurzaam project dat geen track record heeft en misschien net niet het gewenste rendement behaalt.
Hoe denk jij hierover? Neem contact op met daan@natuurverdubbelaars.nl of +31 6 3824 8897.
Wil je aan het werk? Klik hier om meer te lezen over ons Landscape Finance Framework.
